به مناسبت شهادت رئیس مذهب جعفری
"در کتاب "صفات الشیعه "شیخ صدوق (ره) منقول است که مردی نزد حضرت امام صادق(ع) وارد شده ، سلام و احترام نمود . حضرت از او احوال جامعه اش را جویا شده و پرسید: برادران دینی ات را چگونه به سوی ما ترک کردی؟آن مرد زبان به ستایش و نیک گویی بسیار از هم مسلکان خویش نموده ومبالغه بسیار کرد . حضرت به او فرمودند: چگونه است عیادت ثروتمندان آنها از فقیرانشان؟ آن مرد پاسخ داد : اندک و قلیل . حضرت از او سوال نمودند : چگونه است دستگیری ثروتمندان آنها از فقراء در تامین معاششان ؟ آن مرد گفت : شما به عملی متذکر می شوید که در نزد ما نیست! حضرت به او فرمودند : پس چگونه ایشان می پندارند که از شیعیان ما هستند؟! "
بیست و پنجم شوال سال 148هجری قمری ،حضرت ابوعبدالله جعفربن محمد(ع) امام ششم شیعیان و رئیس مذهب جعفری به دست عمّال خلیفه ملعون عباسی ، منصور دوانیقی ، مسموم و به شهادت رسیده و قبرستان بقیع شهر مدینه، مدفن آن دردانه علم و حکمت گردید .
همو که از جانب نبی خاتم(ص) ملقّب به "صادق " گشته و بر این خصوصیت، دوست و دشمن نیز زبان به اعتراف گشوده و اورا راستگوترین دوران قلمداد کرده اند .
همو که با تلاش علمی گسترده خویش، رهرویی شایسته برای پذر بزرگوارش حضرت امام محمد باقر (ع) بوده و با تربیت هزاران شاگرد مبرز دست به نشر و حفظ معارف غنی اهل بیت(ع) یازید .
همو که به حق رئیس مذهب لقب گرفت، چرا که احیاء کننده بود در امر معارف حقه و زمینه ساز بود برای بقای آن .
احادیث و روایات فراوان صادره از طرف امام صادق(ع) بعد از گذشت قرنها همچون چراغی پرنور روشنگر تاریکخانه های قلوب مومنین و راههای مملو از ظلمت جوامع اسلامی می باشد .چراغی که رجوعی می طلبد تا روشنی به بار آرد .
روایتی که در آغاز این مقال تقدیم گشت، ذکر حال امّتی است که به تصوّر خویش فضایل اخلاقی و اجتماعی بسیاری را دارا بوده و محاسن کرداری فراوانی را مدعی اند . امّتی که خویش را به ترازوی تصورات و برداشتهای خویشتن مومن واقعی عنوان کرده و مدال پرافتخار شیعه اهل بیت بودن را برسینه خود نشانده اند . امّتی که خود را منسوب به اهل بیت و حب آنها نموده و در ذهن خویش خانه های بهشتی را برای آن دنیا آباد نموده اند .
امّتی فخر خروش به کرده ها و غافل از ملزومات .
رئیس مذهب، حضرت امام جعفر صادق(ع) میزان و ترازوی تشخیص حق از باطل و هادی امّت است . امّتی که هرآن و هر لحظه نیازمند تذکر به حق و آگاه سازی از غفلت ها می باشد . امّتی که نیازمند علم برای نابود سازی جهل خویشتن و حکمت برای تشخیص اولویت ها و تشریع احکام برای پی بردن به باید و نباید هاست . امّتی که شاید دارای بهترین کردار و عمل باشد در ظاهر، ولیکن بایسته است نصیحت و تذکره تا بهترین گردد در ظاهر و باطن .
در این روایت آنچه حضرت جعفربن محمد(ع) بدان متذکر می شوند آفت بسیاری از جوامع در طول تاریخ و مخصوصا جامعه امروز ما نیز می باشد . آفتی که ادعای تبعیت از مذهب حقه جعفری را در ظاهر و باطن به فساد کشانده و آسیب رسان است .
آفت غفلت اغنیاء از فقراء.
آفت دوری غنی از فقیر.
آفت عدم رسیدگی دارا به ندار.
آفت عدم انفاق و بخشش ثروتمند به بی چیز.
نعمتهای الهی به حکمت و سنت الهی، به طور یکسان در اختیار افراد قرار نگرفته و عده ای بیشتر و عده ای کمتر از آن بهره مندند .بهره ای که امتحانی عظیم است هم در عدم کفران و هم در بجا آوردن شکرش، و آزمونی سخت است در نوع بهره برداری از آن . و فراموش نشود که هرکسی میتواند به طبقه ای پایین تر از خویش از لحاظ مادی غنی حساب گردد و بالعکس.
ثروت و غنا و عدم احتیاج مالی از سویی و برای برخی و فقر و ناداری و محتاج بودن از سویی و برای برخی دیگر هر دو میدان آزمایشی است عظیم برای محک واقعی مدعیان و تعیین مرتبت افراد در این دنیا و دنیای آخرت . اغنیای هر قومی را که مدعی پیروی اهل بیت(ع) است و سنگ حب آنها را بر سینه می زنند، وظایفی است در قبال فقرای آن. وظایفی که در صورت به ثمر نشستنش ادعای تبعیت از امام برحق محقق شده و بهشت برین را انتظار کشیدن به جا.
از جمله این وظایف است:
1. ارتباط مستمر اغنیاء و فقراء. برای از بین بردن فاصله های اجتماعی و ارتباطی- برای جویا شدن از احوال و آگاهی از نیازها- برای شکر بیشتر نعم و عدم غرّه شدن به داشته ها- برای ترحّم قلبی و گریز از قساوت قلوب .
2. رسیدگی مالی اغنیاء به فقراء و کمک و دستگیری از آنها . برای رفع حاجت مومنین نیازمند جامعه- برای پرورش بیشتر روح ایمان در قلوب مومنین و فراری دادن کفر – برای ساماندهی اوضاع اجتماع و نابود سازی فاصله های شدید و غیر قابل دسترس غنی و فقیر – برای نه یکسان سازی، بلکه رعایت عدالت در تقسیم مال در جامعه .
اگر امروز از ما در باب جامعه خویش این پرسشهای امام ششم(ع) مطرح گردد مانیز جوابی جز ازاین نخواهیم داشت که : "انک تذکر اخلاقا ما هی فیمن عندنا ." شما متذکر اخلاقی می شود که در نزد ما نیست !
کجاست همنشینی و احوال پرسی غنی از فقیر؟ کجاست دستگیری اغنیا از فقرا ؟ کجاست انفاق و صدقه پنهان و مواسات و هبه ؟به کدامین سو در حرکت است جامعه شیعی ایران اسلامی و کجاست نشانه های این مذهب مایه افتخار تشیع در جامعه کنونی ؟
کلام آخر اینکه ارتباط مستمر و عملی اغنیاء و فقرای قوم لازم است تا جامعه مدعی پیروی از اهل بیت(ع) رنگ و بوی تبعیت واقعی به خود گیرد و فراموش نکنیم کلام گهربار امام صادق(ع) را که فرموده اند : "نیکی جز به سه چیز کامل نگردد : کوچک شمردن آن ، شتاب کردن در آن و پوشیده بودنش" و آن امام همام به حق هم در بخشش اموال به فقراء چنین بود و هم در آذوقه رسانی شبانه به گرسنگانی که به امامت اعتقادی نداشتن ولیکن همشهریش بودند .
"در کتاب "صفات الشیعه "شیخ صدوق (ره) منقول است که مردی نزد حضرت امام صادق(ع) وارد شده ، سلام و احترام نمود . حضرت از او احوال جامعه اش را جویا شده و پرسید: برادران دینی ات را چگونه به سوی ما ترک کردی؟آن مرد زبان به ستایش و نیک گویی بسیار از هم مسلکان خویش نموده ومبالغه بسیار کرد . حضرت به او فرمودند: چگونه است عیادت ثروتمندان آنها از فقیرانشان؟ آن مرد پاسخ داد : اندک و قلیل . حضرت از او سوال نمودند : چگونه است دستگیری ثروتمندان آنها از فقراء در تامین معاششان ؟ آن مرد گفت : شما به عملی متذکر می شوید که در نزد ما نیست! حضرت به او فرمودند : پس چگونه ایشان می پندارند که از شیعیان ما هستند؟! "
بیست و پنجم شوال سال 148هجری قمری ،حضرت ابوعبدالله جعفربن محمد(ع) امام ششم شیعیان و رئیس مذهب جعفری به دست عمّال خلیفه ملعون عباسی ، منصور دوانیقی ، مسموم و به شهادت رسیده و قبرستان بقیع شهر مدینه، مدفن آن دردانه علم و حکمت گردید .
همو که از جانب نبی خاتم(ص) ملقّب به "صادق " گشته و بر این خصوصیت، دوست و دشمن نیز زبان به اعتراف گشوده و اورا راستگوترین دوران قلمداد کرده اند .
همو که با تلاش علمی گسترده خویش، رهرویی شایسته برای پذر بزرگوارش حضرت امام محمد باقر (ع) بوده و با تربیت هزاران شاگرد مبرز دست به نشر و حفظ معارف غنی اهل بیت(ع) یازید .
همو که به حق رئیس مذهب لقب گرفت، چرا که احیاء کننده بود در امر معارف حقه و زمینه ساز بود برای بقای آن .
احادیث و روایات فراوان صادره از طرف امام صادق(ع) بعد از گذشت قرنها همچون چراغی پرنور روشنگر تاریکخانه های قلوب مومنین و راههای مملو از ظلمت جوامع اسلامی می باشد .چراغی که رجوعی می طلبد تا روشنی به بار آرد .
روایتی که در آغاز این مقال تقدیم گشت، ذکر حال امّتی است که به تصوّر خویش فضایل اخلاقی و اجتماعی بسیاری را دارا بوده و محاسن کرداری فراوانی را مدعی اند . امّتی که خویش را به ترازوی تصورات و برداشتهای خویشتن مومن واقعی عنوان کرده و مدال پرافتخار شیعه اهل بیت بودن را برسینه خود نشانده اند . امّتی که خود را منسوب به اهل بیت و حب آنها نموده و در ذهن خویش خانه های بهشتی را برای آن دنیا آباد نموده اند .
امّتی فخر خروش به کرده ها و غافل از ملزومات .
رئیس مذهب، حضرت امام جعفر صادق(ع) میزان و ترازوی تشخیص حق از باطل و هادی امّت است . امّتی که هرآن و هر لحظه نیازمند تذکر به حق و آگاه سازی از غفلت ها می باشد . امّتی که نیازمند علم برای نابود سازی جهل خویشتن و حکمت برای تشخیص اولویت ها و تشریع احکام برای پی بردن به باید و نباید هاست . امّتی که شاید دارای بهترین کردار و عمل باشد در ظاهر، ولیکن بایسته است نصیحت و تذکره تا بهترین گردد در ظاهر و باطن .
در این روایت آنچه حضرت جعفربن محمد(ع) بدان متذکر می شوند آفت بسیاری از جوامع در طول تاریخ و مخصوصا جامعه امروز ما نیز می باشد . آفتی که ادعای تبعیت از مذهب حقه جعفری را در ظاهر و باطن به فساد کشانده و آسیب رسان است .
آفت غفلت اغنیاء از فقراء.
آفت دوری غنی از فقیر.
آفت عدم رسیدگی دارا به ندار.
آفت عدم انفاق و بخشش ثروتمند به بی چیز.
نعمتهای الهی به حکمت و سنت الهی، به طور یکسان در اختیار افراد قرار نگرفته و عده ای بیشتر و عده ای کمتر از آن بهره مندند .بهره ای که امتحانی عظیم است هم در عدم کفران و هم در بجا آوردن شکرش، و آزمونی سخت است در نوع بهره برداری از آن . و فراموش نشود که هرکسی میتواند به طبقه ای پایین تر از خویش از لحاظ مادی غنی حساب گردد و بالعکس.
ثروت و غنا و عدم احتیاج مالی از سویی و برای برخی و فقر و ناداری و محتاج بودن از سویی و برای برخی دیگر هر دو میدان آزمایشی است عظیم برای محک واقعی مدعیان و تعیین مرتبت افراد در این دنیا و دنیای آخرت . اغنیای هر قومی را که مدعی پیروی اهل بیت(ع) است و سنگ حب آنها را بر سینه می زنند، وظایفی است در قبال فقرای آن. وظایفی که در صورت به ثمر نشستنش ادعای تبعیت از امام برحق محقق شده و بهشت برین را انتظار کشیدن به جا.
از جمله این وظایف است:
1. ارتباط مستمر اغنیاء و فقراء. برای از بین بردن فاصله های اجتماعی و ارتباطی- برای جویا شدن از احوال و آگاهی از نیازها- برای شکر بیشتر نعم و عدم غرّه شدن به داشته ها- برای ترحّم قلبی و گریز از قساوت قلوب .
2. رسیدگی مالی اغنیاء به فقراء و کمک و دستگیری از آنها . برای رفع حاجت مومنین نیازمند جامعه- برای پرورش بیشتر روح ایمان در قلوب مومنین و فراری دادن کفر – برای ساماندهی اوضاع اجتماع و نابود سازی فاصله های شدید و غیر قابل دسترس غنی و فقیر – برای نه یکسان سازی، بلکه رعایت عدالت در تقسیم مال در جامعه .
اگر امروز از ما در باب جامعه خویش این پرسشهای امام ششم(ع) مطرح گردد مانیز جوابی جز ازاین نخواهیم داشت که : "انک تذکر اخلاقا ما هی فیمن عندنا ." شما متذکر اخلاقی می شود که در نزد ما نیست !
کجاست همنشینی و احوال پرسی غنی از فقیر؟ کجاست دستگیری اغنیا از فقرا ؟ کجاست انفاق و صدقه پنهان و مواسات و هبه ؟به کدامین سو در حرکت است جامعه شیعی ایران اسلامی و کجاست نشانه های این مذهب مایه افتخار تشیع در جامعه کنونی ؟
کلام آخر اینکه ارتباط مستمر و عملی اغنیاء و فقرای قوم لازم است تا جامعه مدعی پیروی از اهل بیت(ع) رنگ و بوی تبعیت واقعی به خود گیرد و فراموش نکنیم کلام گهربار امام صادق(ع) را که فرموده اند : "نیکی جز به سه چیز کامل نگردد : کوچک شمردن آن ، شتاب کردن در آن و پوشیده بودنش" و آن امام همام به حق هم در بخشش اموال به فقراء چنین بود و هم در آذوقه رسانی شبانه به گرسنگانی که به امامت اعتقادی نداشتن ولیکن همشهریش بودند .