حضرت امام محمد بن علی (ع) مقلب به" تقی" و "جواد " که در سال 195 هجری قمری به عنوان تداوم بخش سلسله امامت و مبارکترین مولود برای شیعیان در طول تاریخ اسلام ، قدم به دنیا نهاده بودند ، در روز29 ذی القعده سال 220 هجری قمری در سن 25 سالگی ، توسط خلیفه ملعون عباسی "معتصم" ، مسموم و به شهادت رسیدند . امامی که در کمترین سن تا آن دوران به مقام والای امامت رسیده و با دانش فراوان خویش ، انگشت حیرت بر دهان مدعیان نهادند . امامی که در کمترین طول عمردر بین ائمه معصومین ، از جهان رخت بربسته و در کاظمین در جوار جد خویش آرمیدند .
درس آموزی از مکتب اهل بیت(ع) که در طول زندگی اکثرا کوتاه و تحت فشار خلفای جبار زمان، مشغول پرتو افشانی علم و حکمت در جامعه بوده و چراغ هدایت را از اوج حصر و حبس در سرتاسر گیتی برای طالبین افروخته نگه داشته اند، قدم اولیه ای به نام "طلب" لازم دارد و قدم ثانویه ای به نام" عمل" ، که سعادت دنیا و آخرت در عمل به فرامین آن یگانه های زمان است .
به امید داشتن "طلب و عمل" پای یکی از درسهای آن امام همام زانوی ادب از برای آموختن برزمین می زنیم.
حضرت امام محمد تقی (ع) در روایتی مبسوط که در کتاب "حلیه الابرار فی احوال محمد و آله(ع) " سیدهاشم بحرانی (ره) و "عوالم العلوم و المعارف و الاحوال من الایات و الاخبارو الاقوال" عبدالله بحرانی اصفهانی(ره) منقول است ، به بیان زینت های باطنی و رفتاری انسان می پردازند که به صورت خلاصه وار بدین شرح است :
عنوان عمل یا داشته ذاتی=زینت آن:
ایمان=عدل
علم=فروتنی
عقل=حسن ادب
نفس=کوشش فراوان
عبادت=سکینه
زهد=ایثار
ورع= ترک کار بیهوده
کارنیک=ترک منت
حلم و کرم= گشاده رویی
قناعت= کم خواهی
شرف و بزرگی= تواضع
بلاء=صبر
خوف= کثرت گریه
نماز=خشوع
فقر= عفاف
ثروت= شکر
کلام=فصاحت
روایت =حفظ و پاسداشت
زینت در لغت به معنای" آرایش و خوش جلوه نمودن" آمده و در اصطلاح "آراستگی ظاهر یا پیرایش زشتی ها و رخ نمایاندن زیبایی ها" معنی می گردد . زینت را نه فقط در ظاهر بلکه شامل احوالات و اخلاقیات نیزدانسته و زینت باطنی و فکری و اخلاقی و ایمانی را "زینت حقیقی" قلمداد می نمایند .
راغب اصفهانی در "مفردات" زینت را به سه بخش تقسیم نموده و زینت جسمانی و نفسانی و زینت های خارجی افزوده شده به جسم را، انواع آن قلمداد می نماید .
مبرهن است برخی از زیبایی ها به صورت خدادادی و ارثی و برخی به صورت اکتسابی در جسم و اخلاقیات انسانی وجود داشته و صیانت از آنها ، نمود دائمی شان را باعث خواهد گشت . وجود این امتیازات و حفظ آنها و بروزدادن شان در انسانهای صاحب این نعم ، خود امتحانی است عظیم و صدالبته شکری خواهان است افزون.
زینت نعم الهی در حقیقت پیرایش زشتی ها از آن نعم و افزودن جلوه های زیبایی بخش به آن می باشد . نعمتهای عظیمی همچون عقل و علم و ایمان و یا شرف و بزرگی و از همه مهمتر توفیق عبودیت و بندگی ، همه و همه در ضمن نیاز به پیرایش از عوامل زایل کننده شان ، به زیورهای زینت بخشی احتیاج دارند که تلولوش چشمان ناظر را خیره و عقول را به حیرت افکنده و صد البته ضمن جلوه گر نمودن نعم الهی در صاحب آن، تبلیغی روشن و ترغیبی آشکار برای تلاش دیگر طالبین باشد .
حضرت جوادالائمه (ع) در فرمایش خویش ، شاه کلیدهای زینت بخش نعمتهای الهی را برشمرده و زیبایی نعمت ها را در به بکارگیری چنین کلیدهایی می دانند .
آری چه زیباست که ایمان به عدل زینت داده شود و علم به فروتنی و عدم تکبر و عقل به ادب نیکو .
چه دلنشین است نفس مجاهد و عبادت با وقار و زاهد ایثارگر .
چه نیکوست ترک کارهای عبث برای نیل به ورع و ترک منت نهادن در اعمال نیک و گشاده رویی در کرم .
چه شیرین است طعم کم خواهی در قناعت و تواضع در حسب و شرف و صبر بربلاها.
وکثرت گریه خوف از خدای را زینت دهد و خشوع ، نماز را به اوج زیبایی رساند و فقر با عفت و حیاء حافظ آبروگردد و ثروت به شکر، شیرین نماید .
کلام را فصاحت، زیبا نماید و روایت را به شرط امانت زیبایی افزون گردد .
آنچه فراموش "قوم عالم و عامل" نباید گردد اینکه، انسان کوشا بایستی داشته ها را حافظ و نداشته را طالب باشد . طلب خود تلاشی است در باب بدست آوردن و صاحب شدن و بکاربستن .
زینت باطنی و حقیقی را زیورهای بسی ساده لازم است که امام نهم (ع) آنها را برشمرده و ما را به کسب و بدست آوردن آن ترغیب نموده اند . پس خویشتن را به زیورها واقعی زینت داده و دنیا و آخرت را به سعادت حقیقی گره زنیم .
درس آموزی از مکتب اهل بیت(ع) که در طول زندگی اکثرا کوتاه و تحت فشار خلفای جبار زمان، مشغول پرتو افشانی علم و حکمت در جامعه بوده و چراغ هدایت را از اوج حصر و حبس در سرتاسر گیتی برای طالبین افروخته نگه داشته اند، قدم اولیه ای به نام "طلب" لازم دارد و قدم ثانویه ای به نام" عمل" ، که سعادت دنیا و آخرت در عمل به فرامین آن یگانه های زمان است .
به امید داشتن "طلب و عمل" پای یکی از درسهای آن امام همام زانوی ادب از برای آموختن برزمین می زنیم.
حضرت امام محمد تقی (ع) در روایتی مبسوط که در کتاب "حلیه الابرار فی احوال محمد و آله(ع) " سیدهاشم بحرانی (ره) و "عوالم العلوم و المعارف و الاحوال من الایات و الاخبارو الاقوال" عبدالله بحرانی اصفهانی(ره) منقول است ، به بیان زینت های باطنی و رفتاری انسان می پردازند که به صورت خلاصه وار بدین شرح است :
عنوان عمل یا داشته ذاتی=زینت آن:
ایمان=عدل
علم=فروتنی
عقل=حسن ادب
نفس=کوشش فراوان
عبادت=سکینه
زهد=ایثار
ورع= ترک کار بیهوده
کارنیک=ترک منت
حلم و کرم= گشاده رویی
قناعت= کم خواهی
شرف و بزرگی= تواضع
بلاء=صبر
خوف= کثرت گریه
نماز=خشوع
فقر= عفاف
ثروت= شکر
کلام=فصاحت
روایت =حفظ و پاسداشت
زینت در لغت به معنای" آرایش و خوش جلوه نمودن" آمده و در اصطلاح "آراستگی ظاهر یا پیرایش زشتی ها و رخ نمایاندن زیبایی ها" معنی می گردد . زینت را نه فقط در ظاهر بلکه شامل احوالات و اخلاقیات نیزدانسته و زینت باطنی و فکری و اخلاقی و ایمانی را "زینت حقیقی" قلمداد می نمایند .
راغب اصفهانی در "مفردات" زینت را به سه بخش تقسیم نموده و زینت جسمانی و نفسانی و زینت های خارجی افزوده شده به جسم را، انواع آن قلمداد می نماید .
مبرهن است برخی از زیبایی ها به صورت خدادادی و ارثی و برخی به صورت اکتسابی در جسم و اخلاقیات انسانی وجود داشته و صیانت از آنها ، نمود دائمی شان را باعث خواهد گشت . وجود این امتیازات و حفظ آنها و بروزدادن شان در انسانهای صاحب این نعم ، خود امتحانی است عظیم و صدالبته شکری خواهان است افزون.
زینت نعم الهی در حقیقت پیرایش زشتی ها از آن نعم و افزودن جلوه های زیبایی بخش به آن می باشد . نعمتهای عظیمی همچون عقل و علم و ایمان و یا شرف و بزرگی و از همه مهمتر توفیق عبودیت و بندگی ، همه و همه در ضمن نیاز به پیرایش از عوامل زایل کننده شان ، به زیورهای زینت بخشی احتیاج دارند که تلولوش چشمان ناظر را خیره و عقول را به حیرت افکنده و صد البته ضمن جلوه گر نمودن نعم الهی در صاحب آن، تبلیغی روشن و ترغیبی آشکار برای تلاش دیگر طالبین باشد .
حضرت جوادالائمه (ع) در فرمایش خویش ، شاه کلیدهای زینت بخش نعمتهای الهی را برشمرده و زیبایی نعمت ها را در به بکارگیری چنین کلیدهایی می دانند .
آری چه زیباست که ایمان به عدل زینت داده شود و علم به فروتنی و عدم تکبر و عقل به ادب نیکو .
چه دلنشین است نفس مجاهد و عبادت با وقار و زاهد ایثارگر .
چه نیکوست ترک کارهای عبث برای نیل به ورع و ترک منت نهادن در اعمال نیک و گشاده رویی در کرم .
چه شیرین است طعم کم خواهی در قناعت و تواضع در حسب و شرف و صبر بربلاها.
وکثرت گریه خوف از خدای را زینت دهد و خشوع ، نماز را به اوج زیبایی رساند و فقر با عفت و حیاء حافظ آبروگردد و ثروت به شکر، شیرین نماید .
کلام را فصاحت، زیبا نماید و روایت را به شرط امانت زیبایی افزون گردد .
آنچه فراموش "قوم عالم و عامل" نباید گردد اینکه، انسان کوشا بایستی داشته ها را حافظ و نداشته را طالب باشد . طلب خود تلاشی است در باب بدست آوردن و صاحب شدن و بکاربستن .
زینت باطنی و حقیقی را زیورهای بسی ساده لازم است که امام نهم (ع) آنها را برشمرده و ما را به کسب و بدست آوردن آن ترغیب نموده اند . پس خویشتن را به زیورها واقعی زینت داده و دنیا و آخرت را به سعادت حقیقی گره زنیم .