به بهانه سالروز رحلت حضرت خدیجه کبری (س)
دهم ماه رمضان سال دهم بعد از بعثت ، حضرت خدیجه کبری(س) ، همسرعظیم الشان و والامقام پیامبرخاتم(ص) دیده از جهان فروبست و آن سال را که مقارن با رحلت حضرت ابوطالب(ع) نیز بود را، به نام "عامُ الحُزن " در تاریخ اسلام با خاطره ای تلخ ماندگار ساخت .
حضرت خدیجه(س) به عنوان همسرپیامبرخاتم(ص) که 25 سال زندگی در جوار آن دردانه عالم خلقت را درک کرد،
به عنوان نخستین بانوی مسلمان،
دومین ایمان آورده به نبی خاتم(ص)،
همراه و همیار پیامبراعظم(ص) در راه تبلیغ و نشر آیین اسلام،
و به عنوان مادر یگانه هستی ، حضرت زهرا(س)
دارای مقامی بسیار والا و شانی عظیم است ، که متاسفانه صفحات تاریخ اسلام نه تنها حق آن را ادا نکرده ، بلکه جفاهای بسیاری را نیز در این باب متوجه آن بانوی بزرگوار نموده است . تاریخی که به خاطر کم کاری محققان (مخصوصا محققین عالم تشیع) ،متاسفانه دستاویز بسیاری از تحریفات و اسرائیلیات گشته و راه سوء استفاده را در امر منحرف سازی اذهان و تحریف حقایق، بر روی بدخواهان و کینه ورزان دین اسلام بازگذاشته است .
خدیجه(س) کیست؟ آیا همان زنی است که سن و سالش مهمترین نظرگاه تحقیق محققان می باشد!؟ آیا همان زنی است که فقط اموالش بایستی در تاریخ جلوه گری کند!؟ آیا همان بانویی است که ورقه بن نوفل مسیحی را ، عالم تر و داناتر از نبی الهی در راه اثبات نبوت حضرت محمد(ص) می داند!؟ آیا همان همسری است که پیامبر(ص) را متوجه قهر الهی کرده و نبی خاتم(ص) را ، به حدسی و گمانی در غمی افزون از باب انقطاع وحی مبتلا می سازد؟ آیا خدیجه(س) همان زن کهنسالی است که زیبایی و شمائل محمد امین، او را عاشق خویش ساخته و به همین دلیل اموال خویش را نثار معشوق خویش می نماید !؟
و چه بس جفاپیشه است تاریخ و چه بسیار کم کار وقاصرند تاریخ نگاران، در حق این بانوی بانوان .
و اگر تاریخ چنین نگارد و مدافعی برنخواسته و دفاعی جانانه در قبال مقام آن بانوی بی همتا ننماید ، ساخته شدن فیلم های موهن و نوشته شدن کتابهای شیطانی و مملو از اسرائیلیات را ، محکوم نمودن بی معنی مینماید . بهتر آن است که قبل از منتظر شدن برای حضور در راهپیمایی های محکوم نمودن چنین توطئه هایی ، به خویشتن بازنگریسته و از کم کاری عالمان و آگاهان فریاد سرداده و از قصور خویش در رشد شعوری و شوری در این باب، ناله نماییم، شاید که موثر افتد و به خواب رفته گانی از خواب غفلت برخیزند .
حضرت خدیجه (س)که بود ؟
• بانوی بزرگواری که از پدرومادری نجیب و بزرگوار در مکه دیده به جهان گشود.
• در زمان جاهلیت عرب که جهل و نادانی و فساد غوغا میکرد، به" الطاهره-امراه القریش- بانوی عاقل و مبارکه و سیده زنان" معروف بود .
• تاریخ نگاران ایشان را به عقل و زیرکی و وقار و حق طلبی ستوده اند.
• شهرت ایشان در داشتن روحیه و شم اقتصادی بالا در تاریخ پرآوازه است.
• دیانت و عفت از خصوصیات آن بانوی بانوان بوده است .
• و چه شانی بالاتر از کُف بودن با محمدامین برای زندگی مشترک.
• و چه شانی بالاتر از مادر فرزندان نبی خاتم (ص) بودن.
• و چه شانی بالاتر از 25سال زندگی مشترک با پیامبر اسلام (ص) به عنوان عزیزترین کس و تنها همسر.
• اوست نخستین زن مسلمان.
• اوست دومین سبقت گیرنده در ایمان به نبی خاتم(ص) بدون لحظه ای درنگ.
• اوست سومین عضو نخستین نماز جماعت تاریخ اسلام در کنار نبی و ولی .
• و خدیجه(س) کسی است که جان و مال خویش را فدای دین الهی نموده و ایمان خویش را در زبان و عمل به اثبات رسانده است.
• ایشان همان بزرگواری است که حامل نور فاطمه(س) گشته و افتخار مادری آن درّ بی همتای هستی را مفتخر گردید .
• ایشان همان درس آموز نمونه مکتب نبی (ص)بود که ولایت ولی را پذیرفته و به آن اقرار نمود.
• و ایشان همان گوهری بود که پیامبر اسلام(ص) تا پایان عمر خویش به یادش، مشکلات را فراموش کرده و دل خویش را تسکین می داد .
آری تاریخ گواهی میدهد که :
پیامبر(ص) وعده بهشت را به آن بانوی بزرگوار داده است .
پیامبر (ص) همسری خویش در آخرت را پاداش تلاشهای آن همسر باوفا دانسته است.
پیامبر خاتم(ص) ایشان را جزو چهار زنی که به کمال رسیده اند برشمرده است (آسیه-مریم-خدیجه-فاطمه(س) ) .
پیامبر (ص) ایشان را در بین افضل زنان بهشتی به عنوان نخستین زن نامبرده است (خدیجه-فاطمه(س)-مریم-آسیه).
پیامبر (ص) ثروت ایشان را سودمند ترین ثروت ها برای ترویج اسلام معرفی می کنند .
پیامبر اعظم (ص) در هنگام رحلت آن بانوی بانوان، رضایت کامل خویش از ایشان را ابراز داشته و آن بزرگوار را در لباس خویش (و به نقلی در پارچه ای فرستاده شده از طرف خداوند) تکفین نموده است.
و تاریخ گواهی می دهد که جبرئیل سلام رسان الهی به خدیجه(س) بوده است.
و سه سال قبل از واقعه هجرت نبی(ص) و آغاز دوران شوکت و عظمت اسلام در مدینه ،آن بانوی والامقام که نقشی بی بدیل در ترویج و نشر دین برعهده داشت و همسری بی مانند برای رسول الهی(ص) بود جان را به خالق بی همتا تسلیم کرده و در گورستان مکه در "حجون" آرمید .
خدیجه(س) به عنوان نخستین بانوی مسلمان الگویی بی نظیر در آغازین سالهای بعثت نبی(ص) برای سایر زنان ایمان آورده به اسلام بود . ملجاء و پناهگاهی تسکین بخش برای نبی(ص) در مقابل تمامی مشکلات و آزار و اذیت های مشرکان . همراه و همیاری بی مانند در راه استقرار و نشر اسلام که تمام زندگی خویش را فدای آیین آخرین الهی نموده و در 10سال درک مسلمانی و نبوت نبی(ص) یارشاطر بود نه بار خاطر .
خدیجه(س) بانویی که خانه اش محل دعوت گشت و مورد هجمه بدخواهان .
بانویی که ناز و تنعم را با فرمانبری از نبی(ص) و تحمل مشکلات معامله کرد.
بانویی که لیاقت مادری فاطمه(س) را در خویش به رخ تمامی زنان عالم کشیده و خود را نشاندار به مادری تمامی ائمه منتخب الهی نمود .
پیامبر(ص) در جواب یکی از زنان حسود خویش که به مقام خدیجه(س) و ذکر مداوم فضایل او از طرف نبی خاتم(ص) با لحنی زشت و ناپسند اعتراض کرده بود چنین فرمودند:
"هرگز خداوند نیکوتر از او(خدیجه) را به من عوض نداده است . زیرا هنگامی که همه مردم منکر رسالتم بودند ، خدیجه بود که به من ایمان آورد و در آنوقت که دروغگویم می پنداشتند خدیجه بود که مرا تصدیق کرد و آن زمان که مردم مرا در مضیقه مال گذاشته بودند هم خدیجه بود که مرا شریک دارایی بی حسابش گردانید و در حالی که خداوند مرا از زنان دیگر بی بهره کرده بود خدیجه به من فرزندانی ارزانی داشت . "
و چه زیباست ترتیبی که فضایل خدیجه(س) در کلام نبی(ص) یافته است، که ثروت و مال خدیجه (س) مطمئنا ارزشمند است اما نه ارزشمندتر از ایمان آوردن او و تصدیق نبی(ص) از طرف او .
سخن آخر اینکه : دهم ماه مبارک رمضان ،فرصتی است جهت عرض ارادت خدمت آن بانوی بانوان که یکی از چهار بانوی برتر دنیا و بهشت برین است و به صراحت بگوییم که بسیار برتر از مادران بزرگوار انبیاء و ائمه و حضرات والامقامی همچون زینب کبری(س) – رقیه (س) و ام البنین و امثالهم می باشد .
شاید جفا در حق مادر فاطمه زهرا(س) از طرف ماشیعیان که قاصریم از باب برنامه های شعوری و شوری در این باب، کمتر از جفای برخی مبغضان و کج اندیشان که مقام آن بانوی بی همتا را به خاطر جلوه دادن برخی دیگر از زنان پیامبر و یا به خاطر فراموشاندن نام علی و زهرا(س) روا میدارند، کمتر نباشد .
و ای کاش حق آن بانوی بهشتی ناشناخته را ادا کنیم .
دهم ماه رمضان سال دهم بعد از بعثت ، حضرت خدیجه کبری(س) ، همسرعظیم الشان و والامقام پیامبرخاتم(ص) دیده از جهان فروبست و آن سال را که مقارن با رحلت حضرت ابوطالب(ع) نیز بود را، به نام "عامُ الحُزن " در تاریخ اسلام با خاطره ای تلخ ماندگار ساخت .
حضرت خدیجه(س) به عنوان همسرپیامبرخاتم(ص) که 25 سال زندگی در جوار آن دردانه عالم خلقت را درک کرد،
به عنوان نخستین بانوی مسلمان،
دومین ایمان آورده به نبی خاتم(ص)،
همراه و همیار پیامبراعظم(ص) در راه تبلیغ و نشر آیین اسلام،
و به عنوان مادر یگانه هستی ، حضرت زهرا(س)
دارای مقامی بسیار والا و شانی عظیم است ، که متاسفانه صفحات تاریخ اسلام نه تنها حق آن را ادا نکرده ، بلکه جفاهای بسیاری را نیز در این باب متوجه آن بانوی بزرگوار نموده است . تاریخی که به خاطر کم کاری محققان (مخصوصا محققین عالم تشیع) ،متاسفانه دستاویز بسیاری از تحریفات و اسرائیلیات گشته و راه سوء استفاده را در امر منحرف سازی اذهان و تحریف حقایق، بر روی بدخواهان و کینه ورزان دین اسلام بازگذاشته است .
خدیجه(س) کیست؟ آیا همان زنی است که سن و سالش مهمترین نظرگاه تحقیق محققان می باشد!؟ آیا همان زنی است که فقط اموالش بایستی در تاریخ جلوه گری کند!؟ آیا همان بانویی است که ورقه بن نوفل مسیحی را ، عالم تر و داناتر از نبی الهی در راه اثبات نبوت حضرت محمد(ص) می داند!؟ آیا همان همسری است که پیامبر(ص) را متوجه قهر الهی کرده و نبی خاتم(ص) را ، به حدسی و گمانی در غمی افزون از باب انقطاع وحی مبتلا می سازد؟ آیا خدیجه(س) همان زن کهنسالی است که زیبایی و شمائل محمد امین، او را عاشق خویش ساخته و به همین دلیل اموال خویش را نثار معشوق خویش می نماید !؟
و چه بس جفاپیشه است تاریخ و چه بسیار کم کار وقاصرند تاریخ نگاران، در حق این بانوی بانوان .
و اگر تاریخ چنین نگارد و مدافعی برنخواسته و دفاعی جانانه در قبال مقام آن بانوی بی همتا ننماید ، ساخته شدن فیلم های موهن و نوشته شدن کتابهای شیطانی و مملو از اسرائیلیات را ، محکوم نمودن بی معنی مینماید . بهتر آن است که قبل از منتظر شدن برای حضور در راهپیمایی های محکوم نمودن چنین توطئه هایی ، به خویشتن بازنگریسته و از کم کاری عالمان و آگاهان فریاد سرداده و از قصور خویش در رشد شعوری و شوری در این باب، ناله نماییم، شاید که موثر افتد و به خواب رفته گانی از خواب غفلت برخیزند .
حضرت خدیجه (س)که بود ؟
• بانوی بزرگواری که از پدرومادری نجیب و بزرگوار در مکه دیده به جهان گشود.
• در زمان جاهلیت عرب که جهل و نادانی و فساد غوغا میکرد، به" الطاهره-امراه القریش- بانوی عاقل و مبارکه و سیده زنان" معروف بود .
• تاریخ نگاران ایشان را به عقل و زیرکی و وقار و حق طلبی ستوده اند.
• شهرت ایشان در داشتن روحیه و شم اقتصادی بالا در تاریخ پرآوازه است.
• دیانت و عفت از خصوصیات آن بانوی بانوان بوده است .
• و چه شانی بالاتر از کُف بودن با محمدامین برای زندگی مشترک.
• و چه شانی بالاتر از مادر فرزندان نبی خاتم (ص) بودن.
• و چه شانی بالاتر از 25سال زندگی مشترک با پیامبر اسلام (ص) به عنوان عزیزترین کس و تنها همسر.
• اوست نخستین زن مسلمان.
• اوست دومین سبقت گیرنده در ایمان به نبی خاتم(ص) بدون لحظه ای درنگ.
• اوست سومین عضو نخستین نماز جماعت تاریخ اسلام در کنار نبی و ولی .
• و خدیجه(س) کسی است که جان و مال خویش را فدای دین الهی نموده و ایمان خویش را در زبان و عمل به اثبات رسانده است.
• ایشان همان بزرگواری است که حامل نور فاطمه(س) گشته و افتخار مادری آن درّ بی همتای هستی را مفتخر گردید .
• ایشان همان درس آموز نمونه مکتب نبی (ص)بود که ولایت ولی را پذیرفته و به آن اقرار نمود.
• و ایشان همان گوهری بود که پیامبر اسلام(ص) تا پایان عمر خویش به یادش، مشکلات را فراموش کرده و دل خویش را تسکین می داد .
آری تاریخ گواهی میدهد که :
پیامبر(ص) وعده بهشت را به آن بانوی بزرگوار داده است .
پیامبر (ص) همسری خویش در آخرت را پاداش تلاشهای آن همسر باوفا دانسته است.
پیامبر خاتم(ص) ایشان را جزو چهار زنی که به کمال رسیده اند برشمرده است (آسیه-مریم-خدیجه-فاطمه(س) ) .
پیامبر (ص) ایشان را در بین افضل زنان بهشتی به عنوان نخستین زن نامبرده است (خدیجه-فاطمه(س)-مریم-آسیه).
پیامبر (ص) ثروت ایشان را سودمند ترین ثروت ها برای ترویج اسلام معرفی می کنند .
پیامبر اعظم (ص) در هنگام رحلت آن بانوی بانوان، رضایت کامل خویش از ایشان را ابراز داشته و آن بزرگوار را در لباس خویش (و به نقلی در پارچه ای فرستاده شده از طرف خداوند) تکفین نموده است.
و تاریخ گواهی می دهد که جبرئیل سلام رسان الهی به خدیجه(س) بوده است.
و سه سال قبل از واقعه هجرت نبی(ص) و آغاز دوران شوکت و عظمت اسلام در مدینه ،آن بانوی والامقام که نقشی بی بدیل در ترویج و نشر دین برعهده داشت و همسری بی مانند برای رسول الهی(ص) بود جان را به خالق بی همتا تسلیم کرده و در گورستان مکه در "حجون" آرمید .
خدیجه(س) به عنوان نخستین بانوی مسلمان الگویی بی نظیر در آغازین سالهای بعثت نبی(ص) برای سایر زنان ایمان آورده به اسلام بود . ملجاء و پناهگاهی تسکین بخش برای نبی(ص) در مقابل تمامی مشکلات و آزار و اذیت های مشرکان . همراه و همیاری بی مانند در راه استقرار و نشر اسلام که تمام زندگی خویش را فدای آیین آخرین الهی نموده و در 10سال درک مسلمانی و نبوت نبی(ص) یارشاطر بود نه بار خاطر .
خدیجه(س) بانویی که خانه اش محل دعوت گشت و مورد هجمه بدخواهان .
بانویی که ناز و تنعم را با فرمانبری از نبی(ص) و تحمل مشکلات معامله کرد.
بانویی که لیاقت مادری فاطمه(س) را در خویش به رخ تمامی زنان عالم کشیده و خود را نشاندار به مادری تمامی ائمه منتخب الهی نمود .
پیامبر(ص) در جواب یکی از زنان حسود خویش که به مقام خدیجه(س) و ذکر مداوم فضایل او از طرف نبی خاتم(ص) با لحنی زشت و ناپسند اعتراض کرده بود چنین فرمودند:
"هرگز خداوند نیکوتر از او(خدیجه) را به من عوض نداده است . زیرا هنگامی که همه مردم منکر رسالتم بودند ، خدیجه بود که به من ایمان آورد و در آنوقت که دروغگویم می پنداشتند خدیجه بود که مرا تصدیق کرد و آن زمان که مردم مرا در مضیقه مال گذاشته بودند هم خدیجه بود که مرا شریک دارایی بی حسابش گردانید و در حالی که خداوند مرا از زنان دیگر بی بهره کرده بود خدیجه به من فرزندانی ارزانی داشت . "
و چه زیباست ترتیبی که فضایل خدیجه(س) در کلام نبی(ص) یافته است، که ثروت و مال خدیجه (س) مطمئنا ارزشمند است اما نه ارزشمندتر از ایمان آوردن او و تصدیق نبی(ص) از طرف او .
سخن آخر اینکه : دهم ماه مبارک رمضان ،فرصتی است جهت عرض ارادت خدمت آن بانوی بانوان که یکی از چهار بانوی برتر دنیا و بهشت برین است و به صراحت بگوییم که بسیار برتر از مادران بزرگوار انبیاء و ائمه و حضرات والامقامی همچون زینب کبری(س) – رقیه (س) و ام البنین و امثالهم می باشد .
شاید جفا در حق مادر فاطمه زهرا(س) از طرف ماشیعیان که قاصریم از باب برنامه های شعوری و شوری در این باب، کمتر از جفای برخی مبغضان و کج اندیشان که مقام آن بانوی بی همتا را به خاطر جلوه دادن برخی دیگر از زنان پیامبر و یا به خاطر فراموشاندن نام علی و زهرا(س) روا میدارند، کمتر نباشد .
و ای کاش حق آن بانوی بهشتی ناشناخته را ادا کنیم .